veel sneeuw, heel veel sneeuw

Tja, dan rijd je vanuit Nederland 12 uur om gezellig met collega's te gaan skiën in La Joue du Loup (vraag me niet waar dat precies ligt maar Nice is dichterbij dan Lyon...) en dan sta je netto 1,5 dag op de ski's voordat je weer terug mag... Ok ok dat is de negatieve versie van het verhaal (en geloof me 1 collega heeft het helemaal bont gemaakt door een paar honderd euro uit te geven aan het vliegtuig naar Lyon en een huurauto, voor slechts 1/2 dag matig skiplezier...). In het echt was het een groot feest. welliswaar met te weinig skiën omdat de liften na 1,5 dag voor het grootste deel dicht gingen vanwege veel teveel sneeuw, maar leuk was het wel. Bovendien hoefde ik natuurlijk helemaal geen 12 uur te rijden. Ik kwam lekker uit Chamonix en heb Dirk en Hilary in Lyon opgehaald. Daar een erg interessante avond meegemaakt in de lokale kroeg (ZouZou was een beetje dronken.. ;-)...) en de volgende ochten door naar la Joue. de eerste dag heerlijk geskied en 's avonds lekker gefeest. de volgende dag begon het te sneeuwen waardoor er heerlijke diepe sneeuw lag, maar het beste was toch het feest die avond. ik herinner me een discussie of we nou 100 of 60 bier moesten bestellen, een hoop gedans met Pauline en de dames uit Bergen op Zoom en iets met een danspaal op een podium.... :-(... als daar maar geen foto's van gemaakt zijn! De volgende dag sneeuwde het zo hard dat iedereen liever in de auto ging zitten en naar huis reed.
na een voorspoedige reis weer thuis en nog wat admin en theorie voor de TI cursus gedaan en eindelijk de woning verhuurd!!! geeft weer wat ruimte in het budget. Morgen op naar Davos....

daar zijn we weer...

na Zermatt was dus good old Chamonix aan de beurt. Eenmaal daar besloot ik de traditie dan maar helemaal voort te zetten en te kijken of ze in de Vagabond nog plek hadden: Ja dat kon. Een gezellige avond in de kroeg gehad met een paar amerikanen en engelsen en lekker geslapen... De volgende ochtend tijdens het ontbijt komt daar opeens een oude bekende de Vagabond binnnenlopen. Michiel Engelsman was op zoek naar zijn klanten die een week met hem aan het freeriden waren. Omdat het ontzettend hard sneeuwde, was er helaas weinig open in het skigebied, maar ik heb me die dag goed vermaakt in de knie-diepe poeder in de bossen bij Flegere. S'avonds gezellig met Michiel en een van zijn klanten in de Chambre Neuf een biertje gedronken (als vanouds weer veel te harde live muziek en veel te dronken zweden.. :-) ) . Vandaag was het weer helemaal perfect: 30cm verse poeder en volop zon, beter kan niet !!!!
En ik mocht ook een dagje mee met Michiel en zijn klanten als "laatste man" en chauffeur..
Het was erg mooi en leuk met de groep, sommigen hadden het wat zwaarder dan anderen maar volgens mij heeft iedereen een mooie dag gehad. Nu vertrek ik richting Lyon om daar 2 collegas op te halen om morgen door te rijden naar La Joue du Loup.... waar meer poeder ligt te wachten...

Cursus Bergredding in de winter

Na de Simplon pas stond Zermatt op de agenda om er een cursus bergredding in de winter te volgen. Net als in de zomer werd de cursus gehouden bij Air Zermatt en georganiseerd door Menno Boermans. Deze keer geen lotus slachtoffers (die zouden de kou op de gletsjer niet overleven…) maar wel weer een gemotiveerde groep van 12 mannen en vrouwen en een mooie heli-vlucht naar de Testa Grigia hut op ruim 3500m inclusief overnachting aldaar. Na de introductie, invoering in helicopter handling en de vlucht naar de hut, hebben we de eerste dag veel geoefend met spletenredding. Kameradenredding en zelfredding (Prusiks zijn definitief uit mini-traction is in: zoals Bruno Jelk zegt: “…ich habe noch nie erlebt dass sich einer mit Prusik selbst gerettet hat…”) werden uitgelegd en geoefend. Een demonstratie van de georganiseerde redding zoals die door Air Zermatt wordt gedaan, hield in dat we aan de Dreibein (nog zo’n uitvinding van de heer Jelk) in een bijzonde nauwe spleet werden getakeld en er weer uit werden gehaald. Aan het einde van de dag werd uitgelegd hoe een sneeuwhol te graven (dat maakte het kind in me los J). Uiteindelijk is alleen Maarten zo stoer geweest om er ook echt in te gaan slapen (RSPCT!). Na een stuk theorie over medische zaken m.b.t. onderkoeling, kregen we een heerlijk maal voorgezet. Dat was eens wat anders dan normale hutten-kost. Zoals het hoort in Italië, kregen we eerst antipasti dan 2 soorten pasta en vervolgens het hoofdgerecht en een toetje. Na meer theorie, werd de avond lang na de officiële Hüttenruhe afgesloten met een fles Genepy van het huis….
Het programma van de tweede dag werd door het slechte weer enigszins door elkaar gegooid, maar door eens strakke improvisatie actie van Menno en Bruno weer snel op de rit gezet. In plaats van op de berg te oefenen, mochten we na de theoretische introductie, afdalen door een volledig verlaten skigebied wat geteisterd werd door een sneeuwstorm. Vrijwel beneden was er ondertussen al een oefenveld ingericht waar we de dag vooral hebben geoefend in zoeken naar lawine slachtoffers. Ook hierbij was het een combinatie zelf oefenen, kameraden redding, georganiseerde redding en eerste hulp na berging. Nieuw voor mij was dat het Recco systeem dat toch een tijd lang werd afgedaan als alleen maar nuttig om het lichaam te bergen, zover is doorontwikkelt dat het zoekapparaat tegenwoordig eenvoudig gedragen kan worden. Wij mochten er ook mee oefenen en dat ging wonderbaarlijk eenvoudig. Naast een oefening met LVS (pieps) zoeken, kwam er ook een gids met lawinehond langs om te demonstreren hoe een hond de slachtoffers vindt. Naast twee begraven mensen vond de hond ook een rugzak die onder de sneeuw lag (helemaal nieuw en zonder eten of iets dergelijk erin…). De kloptest om het sneeuwdek te analyseren, individueel en met een groep sonderen en het gecoördineerd uitgraven van een slachtoffer werden ook gedemonstreerd en geoefend. Al met al een vol, leuk en nuttig weekend met heel veel nieuws van de top-experts op het gebied van bergredding, een deel opfrissing van bekende materie en een hoop gezelligheid. Het was de tijd en het geld weer waard! zie voor een filmpje http://www.youtube.com/watch?v=bni5_-BYRAA

Na de afsluiting met diploma uitreiking, gingen de meesten huiswaarts. Voor mij was het echter nog niet helemaal afgelopen. Nadat ik met Menno en maarten nog een pizza bij Grampies had gegeten zouden we naar Grächen rijden waar ik bij Menno mocht logeren. Bij mijn auto in Täsch aangekomen, bleek die ondanks nieuwe winterbanden niet van z’n plek te branden te zijn. Ik had ‘m blijkbaar op een ijsplaat geparkeerd en omdat ik de achterkant tegen een sneeuwhoop had gezet (ja dat is wel handig… tegen inbrekers!!!), kon ik ook niet heen en weer bewegen om er sneeuwkettingen onder te leggen. Duwen, trekken met een andere auto, alles was tevergeefs…. Die avond hebben we het maar opgegeven en ben ik in Menno’s 4x4 (toch handig in de bergen) meegereden. Vanochtend weer van alles geprobeerd: het ijs met schep en pickel weghakken, zand eronder, antivries erop… niets hielp. Geen centimeter wilde de wagen van z’n plek. Uiteindelijk maar aan de dichtstbijzijnde garage gevraagd om me een halve meter naar voren te trekken. Toen dat eenmaal was gelukt, reed de auto zonder enige moeite de steile en gladde afrit van de parkeer plaats op (dat was toch weer geruststellend…). De garage mocht voor de halve meter overigens 86,- CHF incasseren…. Niet slecht voor 2 minuten werk.Toen ik eenmaal kon rijden ben ik richting Chamonix vertrokken. De auto reed op z’n gemakje de zwaar besneeuwde cols de la Forclaz en Montets over waarbij we minstens 4 auto’s passeerden die zelf niet verder konden en net zoals ik eerder met sneeuwkettingen zaten te hannesen. Toch een geruststellende gedachte de mijn auto toch doet waar hij voor bedoeld is.

Toeren bij Lawinegevaar 1

De afgelopen 3 dagen heb ik samen met Arend, 3 dagen getoerd bij de Simplon pas. De eerste tocht ging vanuit het dorpje Simplon (waar ze een bakker hebben die heerlijk vruchtenroggebrood maat met het grootste soortelijk gewicht dat een brood ooit heeft gehad – erg lekker en bijzonder voedzaam-) en was een lekker opwarmer met helaas wel veel bruchharsch bij het naar beneden skiën. Na een eerste nacht slapen in de auto -dat ging erg goed in mijn heerlijk warme slaapzak- ging het de tweede dag vanuit het Simplon Hospiz op de pas zelf naar het Spitzhörnli. Een heerlijk relaxte klim van maar 700 hoogte meters, met daarna een heerlijke poederafdaling van 1700m door de Noord-Oost helling van die berg. Die afdaling was alleen mogelijk doordat het lawinegevaar ter plekke al een hele tijd 1 was en de omstandigheden uitstekend. Omdat we een stuk lager uitkwamen dan de start, moesten we een lift omhoog regelen wat geen enkel probleem bleek te zijn: “…hier in den Bergen hilft man einander…” zie de chauffeur en vanzelfsprekend bij. De 3de dag zouden we eigenlijk de Breithorn (de lokale variant dan…) doen maar omdat de route over een gletsjer loopt besloten we toch maar een alternatief te nemen. Dan maar nog een keer die heerlijke poeder van de dag ervoor… J Dezelfde toer meteen nog een keer maken, geeft aan hoe mooi de afdaling was. Veel sneeuw, mooi uitzicht, een borrel die werd aangeboden door de enige twee andere mensen die wij zagen, een mooi couloir (met iets mindere sneeuw…) en weer een snelle lift. Heerlijk !!! Nadat ik Arend bij Goppenstein had afgezet, ben ik naar Grächen gereden voor mijn volgende avontuur.

bijna

Bijna is het zover. Morgen avond vertrek ik richting Zermatt om eerst een paar dagen te toeren en in het weekend de cursus bergredding te volgen. Vandaar via Chamonix en Lyon richting La Joue du Loup voor een lang weekend skiën met collega’s. Daarna kom ik voor een paar dagen terug naar NL voordat ik donderdag de 29ste weer vertrek naar Davos. Na Davos een weekje zonder plannen, dan een week ijsklimmen en een week pisteskiën met vrienden. Dan een paar weken begin maart die nog niet zijn volgepland. Vanaf 22 maart ben ik 2 weken op pad met Michiel Engelsman. Eerst met Italico en vrienden naar Andermatt, Engelberg etc. en dan een week met Ewout en vrienden naar good old Chamonix. Eind April is er dan hopelijk nog de 2de praktijkweek voor de cursus toerinstructeur in de Ecrins.

Als je interesse hebt in mijn belevenissen, kijk regelmatig op deze blog (ook te lezen op mijn hyves http://eelcovn5.hyves.nl/). Foto's komen natuurlijk weer op www.flickr.com/photos/eelcovn/ en http://picasaweb.google.com/eelcovn en filmpjes op www.youtube.com/user/eelcovn5

auto of bus?

lang gedacht en gewacht, maar eindelijk de knoop doorgehakt! Ik heb vandaag een busje gekocht. Busje, zeg maar gerust een bus! Hij is iets groter geworden dan gepland maar nu kan ik niet alleen maar een hele hoop bagage en ski's meenemen maar ook nog passagiers. En zoals ze in de reclame zeggen: ik kan me nog herinneren dat ik zei dat ik nooit een Opel zou kopen... maar het is er toch een geworden. Een mooie blauwe Opel Vivaro met dubbele cabine en verlengde laadbak. daar kan een hele familie in wonen :-)
Het zal wel even wennen worden na mij mooie nieuwe BMW-automaat met ingebouwde navigatie, lederen bekleding, alles automatisch (van koplampen tot en met de ruitenwisser) en een top van ver boven de 200... Nu ga ik met een luttele 140 de Duitse autobahn onveilig maken en ik moet weer zelf de ruitenwissers aanzetten, bellen met een oortje in en niet vergeten de lichten uit te zetten. maar nu wel met ruimte voor al mijn spullen en een matrasje voor het geval ik geen andere slaapplek kan vinden. tijden veranderen zullen we maar zeggen.

wat er mis kan gaan in een skilift....

Je hebt vast wel eens in een lift gezeten en bedacht wat er allemaal mis zou kunnen gaan: De lift komt vast te zitten en je moet uren in de kou doorbrengen; je glipt net bij het hoogste stuk onder de safety bar door; je ski blijft haken en valt naar beneden; je verliest beide handschoenen, je muts en de camera die je net wilde pakken; je vergeet uit te stappen en doet nog een rondje; je blijft bij het uitstappen haken, wordt door de lift meegesleept en blijft boven een ravijn hangen aan een lusje in je jas...; de lift stort neer en iedereen is dood... etc. etc. etc. Maar dit scenario heb je echt niet kunnen bedenken...: http://www.thesmokinggun.com/archive/years/2009/0106091vail1.html

Vrijheid...

jaaaaahhhhhh het is eindelijk zover! Ik ben vrij, de komende 6 maanden lekker doen en laten wat ik wil wanneer ik het wil. Dat voelt dus goed en heel anders dan normaal... ehhm niet dus. Goed wel maar niet echt anders dan normaal. Toch gek eigenlijk, dat iets waar je zo naartoe hebt geleefd dan weer zo gewoontjes voelt. Geen juichstemming toen ik voor het laatst na mijn werk naar huis reed, geen euforie, geen levensveranderende gelukzaligheid, maar gewoon lekker relaxed even niets doen. Het moet nog een beetje inzinken en als ik eenmaal in de sneeuw sta, zal het wel eindelijk een beetje doordringen. Voorlopig moet ik nog heel wat dingen regelen zoals een auto kopen, appartement verhuren en verzekeringen regelen. Midden januari ga ik dan eindelijk richting bergen, eerst even Oostenrijk, dan cursus bergredding in Zermatt bij Menno Boermans en dan door naar La Joue du Loup voor de skitrip van mijn (oud-)collega's. Dan nog even terug naar NL en vervolgens TI cursus in Davos (mits de theorie wordt gehaald...). De rest van de planning komt later nog... nu weer even genieten van het niets doen :-).....