ja ja die dag voorskiën in de hal is gelukt. ik mag meedoen met de opleiding tot toerski instructeur. In elk geval aan het theorie gedeelte en als dat voldoende is, de eerste praktijkweek in Davos, begin februari. Dan gaan we samen met Michiel (Engelsman) op stap om weer een hoop meters te maken en te leren. Als dat voldoende is (incl 3 pieps vinden binnen 12 minuten), volgt de tweede praktijkweek met Marijn Schell in de buurt van zijn thuisbasis. Momenteel ben ik dus weer druk met lawineberichten door te lezen en toeren te plannen. Erg leuk weer en ik krijg steeds meer zin in januari als ik weer mag. (het is tenslotte alweer 3 dagen geleden dat ik in Ischgl de laatste meters heb gemaakt :-).... Daar was het ouderwets feest en er lag erg veel verse sneeuw voor de tijd van het jaar. Een geslaagde opening van het seizoen weer. Op zich hadden we geluk want alles was open en dat was in andere gedeeltes van de Alpen wel anders (deze keer wegens teveel poeder...). Met de verse sneeuw eindelijk de Coombas gebruikt (jaaaaaahhh...)
binnenkort meer over mijn plannen...
dinsdag 16 december 2008
zaterdag 15 november 2008
Opleiding toerski instructeur....
Ik mag weer eens voorskien!!!!!
Deze keer op 22 November en wel als toelating voor de NKBV opleiding voor toerski instructeur. Door de papieren selectie (incl ski-cv met motivatiebrief en dimploma-check) ben ik dus gekomen; Dat voorskien zal dan toch ook wel lukken ????
De opleiding bestaat uit 4 theoriedagen in Nederland en 2 praktijkweken in de Alpen. Diverse thema’s als lawinekunde, materiaalkunde, didactiek, groepsdynamica, recht, tochtenplanning worden behandeld. Daarna mag ik hopelijk in NKBV verband en met een gids groepen begeleiden bij het toeren. We zullen zien... toch nog maar een avondje de hal i
nduiken om te oefenen????......
En omdat ik nog niet genoeg hobbies in de bergen heb, heb ik me ook meteen maar ingeschreven voor een cursus waterval-klimmen in Februari. Watervalklimmen klinkt misschien raar, maar het gaat om watervallen die in de winter zijn bevroren. Het klimmen is dus in ijs. Weer eens wat anders dan rots...
Deze keer op 22 November en wel als toelating voor de NKBV opleiding voor toerski instructeur. Door de papieren selectie (incl ski-cv met motivatiebrief en dimploma-check) ben ik dus gekomen; Dat voorskien zal dan toch ook wel lukken ????
De opleiding bestaat uit 4 theoriedagen in Nederland en 2 praktijkweken in de Alpen. Diverse thema’s als lawinekunde, materiaalkunde, didactiek, groepsdynamica, recht, tochtenplanning worden behandeld. Daarna mag ik hopelijk in NKBV verband en met een gids groepen begeleiden bij het toeren. We zullen zien... toch nog maar een avondje de hal i
nduiken om te oefenen????......En omdat ik nog niet genoeg hobbies in de bergen heb, heb ik me ook meteen maar ingeschreven voor een cursus waterval-klimmen in Februari. Watervalklimmen klinkt misschien raar, maar het gaat om watervallen die in de winter zijn bevroren. Het klimmen is dus in ijs. Weer eens wat anders dan rots...
zondag 26 oktober 2008
Anwärter!!!
Ik ben net terug uit Kaprun waar ik mijn Oostenrijks skileraar examen (Anwärter) heb gedaan. Hoewel ik mijzelf de hele tijd voorhield dat ik het eigenlijk niet zo belangrijk vond of ik zou slagen of niet, bleek ik het vlak voor de examens en de uitslag eigenlijk toch wel spannend te vinden... :-)
Maar om het kort te houden: ik ben geslaagd!!! Joepie, nu mag ik voor 700 euri per maand les gaan geven in Oostenrijk. Helaas, een carriere zal het voor mij niet worden, maar komend seizoen een paar weken lesgeven lijkt me toch wel leuk. Dat is ook nodig om verder te kunnen gaan naar het volgende nievau (Landes1). Daar gaat het dan meer om het echte skien, waar de Anwärter voornamelijk op de ski-beginselen gericht is en je dus de hele d
ag in de "Pflug" staat. Wel leuk hoor, maar je krijgt er verschrikkelijke spierpijn van :-(... Dan maar liever lekker carven, bluckelen en off-piste gaan. Wordt vervolgd dus...
De cursus was van zondag tot vrijdag met een groep van 70 cursisten. De boel was georgansieerd door Snowsports Academy en borduurde voort op deel 1 dat ik in Augustus in Zoetermeer had gevolgd (NSL 1&2). Naast een vrij pittig programma (wakker om 6:30, de piste op van 8:30 tot 14:30, theorie les van 16:00 tot 22:00), was er ook genoeg tijd voor een hoop plezier. Met mijn teamgenoten Manon, Gemma, Jorinde, Marcelle, Philip, Janneke, Kim, Bram en Marcus hadden we natuurlijk de leukste groep. Ook onze instructeur Hauni (Matthias Haunholder) viel bij iedereen behoorlijk in de smaak, bij de dames vanwege zijn bijnaam ( :-)) en "...omdat hij zo breed is, hihihih...". Tja, altijd hetzelfde met skileraren... bij de anderen beviel hij omdat hij gewoon goed les kan geven en daarnaast ook nog bij de beste freeriders ter wereld behoort. Niet zomaar de eerste de beste om als instructeur te hebben dus. De theorie en lesgeef-examen heb ik makkelijk gehaald met 1-en en 2-en (oostenrijks systeem, dus dat is vrij goed...). Voor het voorskien helaas maar een gemiddelde 4, maar in daarmee toch bij de top 15 geeindigd (er was overigens maar één -Oostenrijkse snowboardleraares- met een cijfer 2 en vijf personen met een 3). Zoals verwacht had ik wat moeite met het perfect voordoen van de langzame ploeg-oefeningen (daar ben ik gewoon te oud voor...), maar waren de cijfers voor de snelle korte bochten (2,8) en carven (3,5) een stuk beter. Al met al ben ik toch wel tevreden. En het was zo'n leuke week dat ik toch serieus zit te denken om verder te gaan voor het Landes niveau in Mei 2009.
Terwijl ik daar was, heb ik ook maar meteen een seizoenspas voor het hele Salzburger land gekocht om komend seizoen lekker veel te gaan skien. Voor 500,- kun je daarmee in 23 skigebieden terecht (w.o. Ski Amade, Zell/Kaprun, Kitzbuhl, Saalbach etc etc). Dus genoeg mogelijkheden om te oefenen de komende maanden.
Nu maar hopen dat ik ook nog wordt toegelaten tot de NKBV instructeurs opleiding voor toerskien. Dat zou het volgende project worden als het doorgaat...
Maar om het kort te houden: ik ben geslaagd!!! Joepie, nu mag ik voor 700 euri per maand les gaan geven in Oostenrijk. Helaas, een carriere zal het voor mij niet worden, maar komend seizoen een paar weken lesgeven lijkt me toch wel leuk. Dat is ook nodig om verder te kunnen gaan naar het volgende nievau (Landes1). Daar gaat het dan meer om het echte skien, waar de Anwärter voornamelijk op de ski-beginselen gericht is en je dus de hele d
ag in de "Pflug" staat. Wel leuk hoor, maar je krijgt er verschrikkelijke spierpijn van :-(... Dan maar liever lekker carven, bluckelen en off-piste gaan. Wordt vervolgd dus...De cursus was van zondag tot vrijdag met een groep van 70 cursisten. De boel was georgansieerd door Snowsports Academy en borduurde voort op deel 1 dat ik in Augustus in Zoetermeer had gevolgd (NSL 1&2). Naast een vrij pittig programma (wakker om 6:30, de piste op van 8:30 tot 14:30, theorie les van 16:00 tot 22:00), was er ook genoeg tijd voor een hoop plezier. Met mijn teamgenoten Manon, Gemma, Jorinde, Marcelle, Philip, Janneke, Kim, Bram en Marcus hadden we natuurlijk de leukste groep. Ook onze instructeur Hauni (Matthias Haunholder) viel bij iedereen behoorlijk in de smaak, bij de dames vanwege zijn bijnaam ( :-)) en "...omdat hij zo breed is, hihihih...". Tja, altijd hetzelfde met skileraren... bij de anderen beviel hij omdat hij gewoon goed les kan geven en daarnaast ook nog bij de beste freeriders ter wereld behoort. Niet zomaar de eerste de beste om als instructeur te hebben dus. De theorie en lesgeef-examen heb ik makkelijk gehaald met 1-en en 2-en (oostenrijks systeem, dus dat is vrij goed...). Voor het voorskien helaas maar een gemiddelde 4, maar in daarmee toch bij de top 15 geeindigd (er was overigens maar één -Oostenrijkse snowboardleraares- met een cijfer 2 en vijf personen met een 3). Zoals verwacht had ik wat moeite met het perfect voordoen van de langzame ploeg-oefeningen (daar ben ik gewoon te oud voor...), maar waren de cijfers voor de snelle korte bochten (2,8) en carven (3,5) een stuk beter. Al met al ben ik toch wel tevreden. En het was zo'n leuke week dat ik toch serieus zit te denken om verder te gaan voor het Landes niveau in Mei 2009.
Terwijl ik daar was, heb ik ook maar meteen een seizoenspas voor het hele Salzburger land gekocht om komend seizoen lekker veel te gaan skien. Voor 500,- kun je daarmee in 23 skigebieden terecht (w.o. Ski Amade, Zell/Kaprun, Kitzbuhl, Saalbach etc etc). Dus genoeg mogelijkheden om te oefenen de komende maanden.
Nu maar hopen dat ik ook nog wordt toegelaten tot de NKBV instructeurs opleiding voor toerskien. Dat zou het volgende project worden als het doorgaat...
donderdag 4 september 2008
Terug....
Terug van vakantie.... :-( Wat een rotgevoel weer!!! Geen bergen, geen zon en heel veel email in m'n inbox. Ik wil terug naar de alpen!
Maar helaas, zolang ik de loterij nog niet heb gewonnen, zal ik toch nog wat geld moeten verdienen om snel weer naar minder platte oorden te kunnen vertrekken. Daarom toch maar weer aan het werk. 3 weken vakantie was overigens wel heel erg lekker. 3 heel verschillende weken: de eerste week met z'n zessen in Wallis voornamelijk sneeuw en ijs, daarna een week met Patrick en Arno in de rots van Salbit en Chamonix en tenslotte nog een week surrogaat bergsport in de Zoetermeerse skihal om verder te gaan met m'n skileraar opleiding.
Gelukkig biedt dat ook meteen het volgende plan: eind oktober de Anwarter examens in Kaprun !! Joepie, het skiseizoen komt langzaam dichterbij :-) toch nog iets om naar uit te kijken
Maar helaas, zolang ik de loterij nog niet heb gewonnen, zal ik toch nog wat geld moeten verdienen om snel weer naar minder platte oorden te kunnen vertrekken. Daarom toch maar weer aan het werk. 3 weken vakantie was overigens wel heel erg lekker. 3 heel verschillende weken: de eerste week met z'n zessen in Wallis voornamelijk sneeuw en ijs, daarna een week met Patrick en Arno in de rots van Salbit en Chamonix en tenslotte nog een week surrogaat bergsport in de Zoetermeerse skihal om verder te gaan met m'n skileraar opleiding.
Gelukkig biedt dat ook meteen het volgende plan: eind oktober de Anwarter examens in Kaprun !! Joepie, het skiseizoen komt langzaam dichterbij :-) toch nog iets om naar uit te kijken
maandag 7 juli 2008
Alpine bergredding en EHBBO bij Air Zermatt
Net terug van een lang weekend vol met flauwvallende mensen, afgesneden en doorboorde ledematen, hartaanvallen en een paar bloedstollende momenten hangend onder een helikopter....
Nee, het was geen weekendje film kijken maar een cursus Alpine bergredding en EHBBO (eerste hulp bij Bergsport ongelukken) bij Air Zermatt. De cursus, georganiseerd door Menno Boermans, vond plaats op en rond de basis van Air Zermatt in de gelijknamige plaats. 3 dagen die vooral gericht waren op oefenen, oefenen en nog eens oefenen met praktijkvoorbeelden in het terrein. Er was weinig tijd voor droge theorie in powerpoints maar des te meer voor echte situaties met "ec
hte" slachtoffers: acteurs die steeds op de meest onverwachte momenten en met bedrieglijk goede verwondingen onze weg kruisten. Door deze aanpak veranderde de groep van 10 Nederlandse bergsportfanaten binnen no time van mensen met de standaard houding bij ongelukken "...ik blijf maar even kijken en hoop dat iemand anders gaat helpen..." in een groep die weet wat er te doen staat en meteen handelt.
De nadruk lag erop dat heel veel mogelijk is als je weet wat te doen en en hoe te improviseren met beperkte middelen. Waar cursussen in Nederland soms uitgaan van een overvolle EHBO doos en de nadruk leggen op perfecte techniek en wat er allemaal niet mag, werd hier getoond dat je in de bergen toch echt actie kunt (en moet) ondernemen, zelfs met beperkte middelen.
Naast de EHBO praktijkoefeningen, was er ook tijd voor een korte herhaling/update van alpine reddingtechnieken en werd er geoefend met helikopterredding. Net zoals bij de EHBO was ook dit geen theorie maar "the real thing", nota bene gegeven door de bergredder aller bergredders Bruno Jelk.
Bijna niet te geloven en zeker uniek voor Nederlanders (wat zeg ik, uniek voor wie dan ook!): we mochten oefenen met het in- en uitstappen in een vliegende helikopter op een s
teile helling. En als klap op de vuurpijl werden we ook nog als groep onderaan de longline van de heli gehangen en teruggevlogen.
Oefeningen die zeker niet zonder gevaar zijn en klinken als een groot avontuur. Leuk en spannend was het zeker, maar ook dit onderdeel was erg leerzaam: Hoe je moet omgaan met zo'n vliegende heli 30 cm naast je, is niet helemaal vanzelfsprekend. Bovendien konden we van heel dichtbij zien dat er heel veel mogelijk is als je professionele bergredders weet op te roepen.
Oefeningen voor situaties die je hopelijk nooit meemaakt, je kunt je afvragen of het dat waard is om helemaal naar Zermatt te reizen en een behoorlijk geldbedrag voor neer te leggen. Na dit weekend kan ik dat volmondig beantwoorden met: ja dat is het zeker waard !!! Ik ben deze cursus uitgekomen met de overtuiging en het vertrouwen dat ik in het geval van nood alles zal doen wat ik kan, en niet zal toekijken in de hoop dat iemand anders het voor me opknapt. Zoals iemand tijdens de cursus zei: stel je voor wat je zelf zou willen als jij het slachtoffer zou zijn: dan wil je dat op z'n minst 1 omstaander in actie komt, gaat helpen en de anderen vertelt wat te doen. Twijfel je of jij degene bent die dat zou doen: schijf je in voor de volgende editie!
Nee, het was geen weekendje film kijken maar een cursus Alpine bergredding en EHBBO (eerste hulp bij Bergsport ongelukken) bij Air Zermatt. De cursus, georganiseerd door Menno Boermans, vond plaats op en rond de basis van Air Zermatt in de gelijknamige plaats. 3 dagen die vooral gericht waren op oefenen, oefenen en nog eens oefenen met praktijkvoorbeelden in het terrein. Er was weinig tijd voor droge theorie in powerpoints maar des te meer voor echte situaties met "ec
hte" slachtoffers: acteurs die steeds op de meest onverwachte momenten en met bedrieglijk goede verwondingen onze weg kruisten. Door deze aanpak veranderde de groep van 10 Nederlandse bergsportfanaten binnen no time van mensen met de standaard houding bij ongelukken "...ik blijf maar even kijken en hoop dat iemand anders gaat helpen..." in een groep die weet wat er te doen staat en meteen handelt.De nadruk lag erop dat heel veel mogelijk is als je weet wat te doen en en hoe te improviseren met beperkte middelen. Waar cursussen in Nederland soms uitgaan van een overvolle EHBO doos en de nadruk leggen op perfecte techniek en wat er allemaal niet mag, werd hier getoond dat je in de bergen toch echt actie kunt (en moet) ondernemen, zelfs met beperkte middelen.
Naast de EHBO praktijkoefeningen, was er ook tijd voor een korte herhaling/update van alpine reddingtechnieken en werd er geoefend met helikopterredding. Net zoals bij de EHBO was ook dit geen theorie maar "the real thing", nota bene gegeven door de bergredder aller bergredders Bruno Jelk.
Bijna niet te geloven en zeker uniek voor Nederlanders (wat zeg ik, uniek voor wie dan ook!): we mochten oefenen met het in- en uitstappen in een vliegende helikopter op een s
teile helling. En als klap op de vuurpijl werden we ook nog als groep onderaan de longline van de heli gehangen en teruggevlogen.Oefeningen die zeker niet zonder gevaar zijn en klinken als een groot avontuur. Leuk en spannend was het zeker, maar ook dit onderdeel was erg leerzaam: Hoe je moet omgaan met zo'n vliegende heli 30 cm naast je, is niet helemaal vanzelfsprekend. Bovendien konden we van heel dichtbij zien dat er heel veel mogelijk is als je professionele bergredders weet op te roepen.
Oefeningen voor situaties die je hopelijk nooit meemaakt, je kunt je afvragen of het dat waard is om helemaal naar Zermatt te reizen en een behoorlijk geldbedrag voor neer te leggen. Na dit weekend kan ik dat volmondig beantwoorden met: ja dat is het zeker waard !!! Ik ben deze cursus uitgekomen met de overtuiging en het vertrouwen dat ik in het geval van nood alles zal doen wat ik kan, en niet zal toekijken in de hoop dat iemand anders het voor me opknapt. Zoals iemand tijdens de cursus zei: stel je voor wat je zelf zou willen als jij het slachtoffer zou zijn: dan wil je dat op z'n minst 1 omstaander in actie komt, gaat helpen en de anderen vertelt wat te doen. Twijfel je of jij degene bent die dat zou doen: schijf je in voor de volgende editie!
zondag 1 juni 2008
LVS (pieps) vs Recco
Interessant filmpje van Schweizer Fernsehen (SF) over het verschil tussen zoeken naar een lawineslachtoffer met LVS (lawinepieps), Recco of zonder enig systeem (=zoeken met lawinehond). Duidelijke conclusie is dat LVS het snelste en veiligste systeem is omdat de andere altijd hulp van buitenaf dmv heli en hulpdienst (==veel tijd) nodig heeft.
Link naar Film en kijk naar "Rettung aus der Lawine"
(NB film is in Schwyzerdeutsch dus even concentreren!!!)
Link naar Film en kijk naar "Rettung aus der Lawine"
(NB film is in Schwyzerdeutsch dus even concentreren!!!)
zondag 18 mei 2008
Skitour Oetztal
Omdat ik toch nog steeds niet van mijn poederverslaving ben genezen, wilde ik nog een laatste skitrip van het seizoen maken. Alle liften dicht dus toeren maar (dat is toch het leukst...). Arend gevraagd om mee te gaan en ja hoor vanuit Cyprus werd bevestigend 
geantwoord: we gaan !!!! Aldus werd op woensdag avond in een warm Amsterdam de auto volgeladen en zijn we de nacht doorgereden naar het dorpje Vent in het Oostenrijkse Oetztal.
Gelukkig was het daar ook nog mooi weer zodat we in korte broek aan onze eerste toch richting Vernagt hut konden beginnen.
Vanuit de winterraum van de hut hebben we touren gemaakt naar de Hinterer Brochkogel (3628m) en de Fluchtkogel (3497m). De tour naar de Brochkogel ging over aan vrij vlakke en breuk-arme gletsjer. De dag werd bijna verstoord doordat in de loop van de ochtend, dikke wolken ons alle zicht en daarom oriëntatie mogelijkheden ontnamen. Na enig overleg besloten we daarom de top te laten voor wat hij was en de Brochkogel-joch (=col ernaast) als doel te nemen. Ook mooi omdat we na een korte maar steile klim (ski's op de schouder/rugzak) boven op de col toch nog even op een uitzicht getrakteerd werden (helaas te kort voor een foto). Tijdens
de afdaling klaarde het weer helemaal op en omdat we nog genoeg tijd hadden, besloten we alsnog de top van de Hinterer Brochkogel te beklimmen. Ook hier was het laatste stuk vrij steil waardoor de ski's af moesten. We werden beloond met een fantastisch uitzicht en een heerlijke afdaling. Om 14h00 waren we terug bij de hut waar we, nadat we sneeuw hadden gesmolten, lekker in het zonnetje konden nagenieten.
Voor zaterdag waren de weervoorspellingen wat minder goed dus planden we in plaats van de Wildspitz (= hoogste berg van Tirol) de kortere en makkelijkere tour naar de Fluchtkogel. Inderdaad was het zicht niet erg goed, maar de tour was toch zeker de moeite waard met een paar mooie plaatjes bij het "gipfelkreuz" tot gevolg.
Tijdens de afdaling werd het weer steeds slechter, de sneeuw steeds zachter (zelfs de vette skis van Arend bloven niet meer bovenop de sneeuw drijven. De
voorspellingen beloofden geen verbetering voor zondag wat helaas bleek te kloppen waardoor de tour korter werd dan gepland. Maar het was toch een erg mooie afsluiting van een lang en sneeuwrijk skiseizoen. Ik kan haast niet wachten tot in november de eerste sneeuw weer valt, maar in de tussentijd gaan we plannen maken voor de zomer. De eerste trips beginnen langzaam vorm aan te nemen: begin juli bergsport EHBO van Menno Boermans in Zermatt en eind juli/begin augustus 2 weken bergen beklimmen ergens in de Alpen.... (meer fotos op skitour Oetztal)
geantwoord: we gaan !!!! Aldus werd op woensdag avond in een warm Amsterdam de auto volgeladen en zijn we de nacht doorgereden naar het dorpje Vent in het Oostenrijkse Oetztal.Gelukkig was het daar ook nog mooi weer zodat we in korte broek aan onze eerste toch richting Vernagt hut konden beginnen.
Vanuit de winterraum van de hut hebben we touren gemaakt naar de Hinterer Brochkogel (3628m) en de Fluchtkogel (3497m). De tour naar de Brochkogel ging over aan vrij vlakke en breuk-arme gletsjer. De dag werd bijna verstoord doordat in de loop van de ochtend, dikke wolken ons alle zicht en daarom oriëntatie mogelijkheden ontnamen. Na enig overleg besloten we daarom de top te laten voor wat hij was en de Brochkogel-joch (=col ernaast) als doel te nemen. Ook mooi omdat we na een korte maar steile klim (ski's op de schouder/rugzak) boven op de col toch nog even op een uitzicht getrakteerd werden (helaas te kort voor een foto). Tijdens
de afdaling klaarde het weer helemaal op en omdat we nog genoeg tijd hadden, besloten we alsnog de top van de Hinterer Brochkogel te beklimmen. Ook hier was het laatste stuk vrij steil waardoor de ski's af moesten. We werden beloond met een fantastisch uitzicht en een heerlijke afdaling. Om 14h00 waren we terug bij de hut waar we, nadat we sneeuw hadden gesmolten, lekker in het zonnetje konden nagenieten.Voor zaterdag waren de weervoorspellingen wat minder goed dus planden we in plaats van de Wildspitz (= hoogste berg van Tirol) de kortere en makkelijkere tour naar de Fluchtkogel. Inderdaad was het zicht niet erg goed, maar de tour was toch zeker de moeite waard met een paar mooie plaatjes bij het "gipfelkreuz" tot gevolg.
Tijdens de afdaling werd het weer steeds slechter, de sneeuw steeds zachter (zelfs de vette skis van Arend bloven niet meer bovenop de sneeuw drijven. De
voorspellingen beloofden geen verbetering voor zondag wat helaas bleek te kloppen waardoor de tour korter werd dan gepland. Maar het was toch een erg mooie afsluiting van een lang en sneeuwrijk skiseizoen. Ik kan haast niet wachten tot in november de eerste sneeuw weer valt, maar in de tussentijd gaan we plannen maken voor de zomer. De eerste trips beginnen langzaam vorm aan te nemen: begin juli bergsport EHBO van Menno Boermans in Zermatt en eind juli/begin augustus 2 weken bergen beklimmen ergens in de Alpen.... (meer fotos op skitour Oetztal)
maandag 12 mei 2008
Rotsklimmen Hotton
Omdat we deze zomer met twee nieuwe gezichten richting bergen vertrekken, wilden we alvast even gezamenlijk klimmen. Samen met Ewout, Arno, Wouter en onze twee nieuwe
aanwinsten Judith en Inge ging het daarom op vrijdag avond naar het Belgische Hotton. Daar werden de tentjes opgezet (ik wilde tenslotte mij nieuwe Dack Diamond Fitzroy uitproberen in de extreme omstandigheden van het Ardennse voorjaar...). Op zaterdag heerlijk geklommen waarbij iedereen aan z'n trekken kwam van makkelijk tot moeilijk, voor- en naklimmen en voor sommigen zelfs een eerste abseil.
Voor de afwisseling werd er op zondag ge-mountainbiked. Normaal is dat in de Ardennen een groot modder-festijn maar door het mooie weer leek het er op dat we deze keer helemaal schoon terug zouden komen. Gelukkig boden een paar modderige bospaadjes op het einde uitkomst en kon er weer heerlijk gerotzooid worden. Op zondag werd er nog een dag geklommen onder zomerse omstandigheden.
aanwinsten Judith en Inge ging het daarom op vrijdag avond naar het Belgische Hotton. Daar werden de tentjes opgezet (ik wilde tenslotte mij nieuwe Dack Diamond Fitzroy uitproberen in de extreme omstandigheden van het Ardennse voorjaar...). Op zaterdag heerlijk geklommen waarbij iedereen aan z'n trekken kwam van makkelijk tot moeilijk, voor- en naklimmen en voor sommigen zelfs een eerste abseil.Voor de afwisseling werd er op zondag ge-mountainbiked. Normaal is dat in de Ardennen een groot modder-festijn maar door het mooie weer leek het er op dat we deze keer helemaal schoon terug zouden komen. Gelukkig boden een paar modderige bospaadjes op het einde uitkomst en kon er weer heerlijk gerotzooid worden. Op zondag werd er nog een dag geklommen onder zomerse omstandigheden.
donderdag 1 mei 2008
maandag 28 april 2008
Heliski Lapland
Net terug van een 10 daagse tourski week in Zweeds Lapland. Vanuit het Abikso tourisstation hebben we aan aantal mooie dagtochten gemaakt met onze gidsen Michiel Engelsman en Stefan Buis (aspirant gids). Abisko ligt ca 200 km noordelijk van de poolcirkel en vlakbij de Noorse grens (overigens blijkt Kiruna - de gemeente waaronder Abisko valt - de grootste gemeente van Europa te zijn (in oppervlakte dan...) en de hele stad wordt verplaatst omdat zij door de mijnbouw (ijzererts) dreigt te verzakken.
Op vrijdag avond zijn Patrick, Dicky, Marc, Italico in ik aangekomen op Kiruna airport waar we door onze gidsen werden opgehaald. De eerste dag was bedoeld om een beetje in te skiën en gewend te raken aan de Lapse sneeuw. Dat bleek ook hard nodig aangezien het de dag voor aankomst flink had gestormd en al onze poeder bleek te zijn veranderd in verraderlijke bruchharsch afgewisseld met wat stenen en hier en daar een flink diepe sneeuw-ophoping. dat werd werken dus in het Nuolja offpist gebied dat direkt naast het turisstation ligt!!!
Op zondag hebben we onze eerste toer gemaakt en daarbij de 2 toppen van Vassecohkka beklommen. Na veel en lang omhoog gelopen te zijn waren we door de ervaringen van de eerste dag een beetje bezorgd of dat allemaal wel de moeite waard zou zijn. Maar gelukkig wist onze gids Stefan een mooie route met heerlijke poeder te vinden.
Ook de overige dagen hebben we mooie touren gemaakt en ook nog een ochtend mixed/ijs-klimmend doorgebracht in afwachting van mooi weer en de daaraan gekoppelde helicopter vlucht. (die vervolgens beiden die dag dus niet meer kwamen...). Tussendoor heb ik zelf ook nog zelf een tour geleid op Gaisevarri die door het slechte zicht en een afbrekende sneeuwlip (inclusief een daarop volgende lawine vlak boven ons...) wat spannender werd dan gepland. Maar iedereen was toch echt wel veilig en we hebben ons doel gehaald en werden uiteindelijk beloond met een heerlijke afdaling in de zon.
De "Go" voor de heli kwam uiteindelijk op vrijdag. Eindelijk was het weer zodanig dat we konden vliegen. Wat er volgde was een dag van top naar top (letterlijk en figuurlijk) vliegen en skien in de beste poeder denkbaar. Van Gorsacohkka via Hoigancorru naar Boazocohkka (wie verzint die namen?). Met een korte tussenstop in de middag vlogen en skiden we uitendelijk tot een uur of acht in de avond in het gebied bij Njunis (in april is het daar in het noorden alweer een stuk langer licht...). De heli van Arctic Elements zette ons uiteindelijk vlak naast de kroeg af zodag we ons eigen "biertje!!!"-moment in de lokale kroeg konden hebben.
Op zaterdag hebben we de week afgesloten door naar Narvik in Noorwegen te rijden om daar vanaf zee-niveau (de lokale fjord) de berg Rombakstotta (ook wel de Matterhorn van Noorwegen genoemd) te beklimmen. Weer heel anders doordat deze berg ondanks zijn geringe hoogte wel weer een hoog-alpien karakter heeft en je van de top de zee ziet schtteren. Een fantastische toer om een indrukkwekkende week mee af te sluiten!
Lapland is heel anders dan de Alpen, redelijk vlak en veel minder hoog (vergelijkbaar met de Schotse Highlands) maar toch met behoorlijk uitdagend steile hellingen en een stuk desolater. Naast de obligatoire rendieren, elanden, een paar sneeuwhoenders en een enkele verdwaalde Lap is er niet zoveel leven daar hoog in het noorden. Maar dat maakt het erg speciaal en een absolute aanrader voor wie zijn ski toer eens in een andere omgevinge wil beginnen. Zie ook Mountainguide.nl of http://menno.climbing.nl/?p=1345
Het Programma:
Dag 1 (19_04 Freeride Njulla) een dagje Freeride in het Njulla Offpiste gebied vlak naast de Abisko Turiststation
Dag 2 (20_04 Vassecohkka) een mooie toer naar de 2 toppen van Vassecohkka
Dag 3 (21_04 Riksgränsen) een dag heerlijke freeride in Riksgränsen
Dag 4 (22_04 klimmen en toer Loktacohkka) Mixed en ijsklimmen in de ochtend en een toer naar Loktacohkka
Dag 5 (23_04 Njulla Offpiste 2) een 2de dag Freeride in Njulla met wat oefeningen pieps zoeken
Dag 6 (24_04 Gaisevarri in arctic conditions...) door mij zelf geleidde, spannende en uitdagende toer inclusief lawine :-(... naar Gaisebakti en Gaisevarri bij Kaisepakte
Dag 7 (25_04 Heliski) de perfecte dag: Heliski all the way.... met arctic elements in Bjorkliden (Gorsacohkka, Hoigancorru, Boazocohkka in de ochtend en Njunis 's avonds)
Dag 8 (26_04 Rombakstotta) fantastische tocht vanaf zeeniveau bij de Narvikse fjord tot aan de top van de Noorse Matterhorn
meer fotos op SkiLapland)
Op vrijdag avond zijn Patrick, Dicky, Marc, Italico in ik aangekomen op Kiruna airport waar we door onze gidsen werden opgehaald. De eerste dag was bedoeld om een beetje in te skiën en gewend te raken aan de Lapse sneeuw. Dat bleek ook hard nodig aangezien het de dag voor aankomst flink had gestormd en al onze poeder bleek te zijn veranderd in verraderlijke bruchharsch afgewisseld met wat stenen en hier en daar een flink diepe sneeuw-ophoping. dat werd werken dus in het Nuolja offpist gebied dat direkt naast het turisstation ligt!!!
Op zondag hebben we onze eerste toer gemaakt en daarbij de 2 toppen van Vassecohkka beklommen. Na veel en lang omhoog gelopen te zijn waren we door de ervaringen van de eerste dag een beetje bezorgd of dat allemaal wel de moeite waard zou zijn. Maar gelukkig wist onze gids Stefan een mooie route met heerlijke poeder te vinden.
Ook de overige dagen hebben we mooie touren gemaakt en ook nog een ochtend mixed/ijs-klimmend doorgebracht in afwachting van mooi weer en de daaraan gekoppelde helicopter vlucht. (die vervolgens beiden die dag dus niet meer kwamen...). Tussendoor heb ik zelf ook nog zelf een tour geleid op Gaisevarri die door het slechte zicht en een afbrekende sneeuwlip (inclusief een daarop volgende lawine vlak boven ons...) wat spannender werd dan gepland. Maar iedereen was toch echt wel veilig en we hebben ons doel gehaald en werden uiteindelijk beloond met een heerlijke afdaling in de zon.
De "Go" voor de heli kwam uiteindelijk op vrijdag. Eindelijk was het weer zodanig dat we konden vliegen. Wat er volgde was een dag van top naar top (letterlijk en figuurlijk) vliegen en skien in de beste poeder denkbaar. Van Gorsacohkka via Hoigancorru naar Boazocohkka (wie verzint die namen?). Met een korte tussenstop in de middag vlogen en skiden we uitendelijk tot een uur of acht in de avond in het gebied bij Njunis (in april is het daar in het noorden alweer een stuk langer licht...). De heli van Arctic Elements zette ons uiteindelijk vlak naast de kroeg af zodag we ons eigen "biertje!!!"-moment in de lokale kroeg konden hebben.
Op zaterdag hebben we de week afgesloten door naar Narvik in Noorwegen te rijden om daar vanaf zee-niveau (de lokale fjord) de berg Rombakstotta (ook wel de Matterhorn van Noorwegen genoemd) te beklimmen. Weer heel anders doordat deze berg ondanks zijn geringe hoogte wel weer een hoog-alpien karakter heeft en je van de top de zee ziet schtteren. Een fantastische toer om een indrukkwekkende week mee af te sluiten!
Lapland is heel anders dan de Alpen, redelijk vlak en veel minder hoog (vergelijkbaar met de Schotse Highlands) maar toch met behoorlijk uitdagend steile hellingen en een stuk desolater. Naast de obligatoire rendieren, elanden, een paar sneeuwhoenders en een enkele verdwaalde Lap is er niet zoveel leven daar hoog in het noorden. Maar dat maakt het erg speciaal en een absolute aanrader voor wie zijn ski toer eens in een andere omgevinge wil beginnen. Zie ook Mountainguide.nl of http://menno.climbing.nl/?p=1345
Het Programma:
Dag 1 (19_04 Freeride Njulla) een dagje Freeride in het Njulla Offpiste gebied vlak naast de Abisko Turiststation
Dag 2 (20_04 Vassecohkka) een mooie toer naar de 2 toppen van Vassecohkka
Dag 3 (21_04 Riksgränsen) een dag heerlijke freeride in Riksgränsen
Dag 4 (22_04 klimmen en toer Loktacohkka) Mixed en ijsklimmen in de ochtend en een toer naar Loktacohkka
Dag 5 (23_04 Njulla Offpiste 2) een 2de dag Freeride in Njulla met wat oefeningen pieps zoeken
Dag 6 (24_04 Gaisevarri in arctic conditions...) door mij zelf geleidde, spannende en uitdagende toer inclusief lawine :-(... naar Gaisebakti en Gaisevarri bij Kaisepakte
Dag 7 (25_04 Heliski) de perfecte dag: Heliski all the way.... met arctic elements in Bjorkliden (Gorsacohkka, Hoigancorru, Boazocohkka in de ochtend en Njunis 's avonds)
Dag 8 (26_04 Rombakstotta) fantastische tocht vanaf zeeniveau bij de Narvikse fjord tot aan de top van de Noorse Matterhorn
meer fotos op SkiLapland)
vrijdag 18 april 2008
woensdag 16 april 2008
woensdag 2 april 2008
Abonneren op:
Posts (Atom)
Posts
